Tuesday 29 October 2013

කෝ මාගේ සේපාලිකා?






රුක්මණී යනු පුරාවෘත්තයකි. ඇය ශ්‍රී ක්‍රිෂ්ණ ගේ බිරියයි.

රුක්මණී සත්‍ය වශයෙන් පුරාණයකි.
 
1930 ගණන් වල රුක්මණී දේවී තරුණ නෝනා අපේ තැටි වලට පමණක් ගී ගයන්නීය යනුවෙන් වූ [එච් එම් වී විය යුතුය] වෙළඳ දැන්වීමක් එවක දිණමිනේ පලවී තිබී හමුවිය. මිනර්වා යනු රෝමක සරස්වතියයි, ඇයගේ නමින් වූ නාට්‍ය කණ්ඩායමේ රඟපෑ, ගායිකාවක වූ රුක්මණිය හොලිවුඩ් හි ප්‍රකට ජුලී ගාලන්ඩ් [විසර්ඩ් ඔෆ් ඕස්] සිහිකරයි. ඇයගේ නෙත් ගසාලා නම් මුවෙකුගේ බඳු ය, ලබන භවයක උර්දු කවියෙකුවැ ඉපිද ඇය වෙනුවෙන් ගසාල් ගීයක් ලියන්නට ඇත්නම් යැයි සිතේ.


රුක්මණිය ගේ මරණයද පුරාවෘත්තයකට ගැලපෙන එකකි. ජරාවට පත් නොවී මියගිය ඇය එලෙසම අමරණීය වී ඇත.
 
අපේ තාත්තා පැටි වියේදී දිප්පිටිය හා දෙමළහිරිය අතර වූ සංගිලිපාලම අසල 'කැලෑහඳ' රූගත කරනු කරන විට 'කැලෑහඳ' බැලීමට පාසැලෙන් කට්ටි පැන්න බවද, අත්තා පැමිණ දෙකක් දී ගෙදර ඇදගෙන ගිය බවද ඔහු තවමත් අභිරුචියෙන් විස්තර කරයි. දිප්පිටියේ මහකඩෙන් ගෙනා රබර් රොටී මිටි දෙකක් මාලනී වෙනුවට මා ඔයට පැන්න බව අපේ ගමේ වැඩිහිටියෝ පවසති. රුක්මණි ඇහින් දැකීම ඔවුන් හට සරස්වතී දැක්කා වැනි සතුටක් බව වියපත් මුහුණු වලින් මතුවෙන මන්දස්මිතයෙන් පලට වෙයි.[ආරියවංශ රණවීර මහකඩේ පල්ලමේ නාන මංකඩ ගැන ඔයබඩ වවුල්ලු හි ලියා ඇත]. 
 
ළමහාමි ද [හිඟන කොල්ලා] , මාලනී ද [කැලෑහඳ] මා ඔයේ දෙමළහිරිය පැත්තේ පූජාගොඩ ඉඩමේ කුඩා පැලක විසූ බව හිතා ගැනීමට මම තවමත් කැමැත්තෙමි. 
 
රුක්මණියට පෙම් බැඳිම වරදක් නොවේ, එසේ නොවන්නේ නම් වරදක් වේ.
 
'මාගේ පෙම්වතා' චිත්‍රපටියේ රූගත කිරීම් වලට මදුරාසි ගිය කණ්ඩායම නතර වී හුන් හෝටල් උයනේ තැනෙක පාරිජාත [පරසතු, සේපාලිකා, පාරිජාද [දෙ.], ශේෆාලි/ශියුලි(බෙං.), හර්සින්ඝර් (හින්.)] රුකක් විය.
 
සේපාලිකා උපත ගැන කතා දෙකකි. එකක් නම් කිරිසයුරු මත්ගැසුමෙන් උපන් පරසතු රුක එය බවයි. ගෝවින්දයා එය සිය නිවෙසට ගෙන ගිය බවත්, සත්‍යභාමාව හා රුක්මිණිය අතර එය කාගේ නිවසේ පැල කළ යුතුද යන්න ගැන තරඟයක් වූ බවත්. කපටි ක්‍රිෂ්ණා එය සත්‍යභාමාවගේ මිදුලේ පැළ කළේ මල් රුක්මිණියගේ මිදුල පුරා වැගිරෙන අන්දමින් බවත් එය කියයි.

අනික පාරිජාතා කුමාරිකාවගේ කතාවයි. ඇය ඉරට පෙම් බැන්දාය. හිරුහු ඇය විවා කරගත්තේ කිසිදා ඉවත නොබැලිය යුතු බවට වන ගිවිසුමක් සමඟයි. ගිම්හානයේ හිරු දුටු එක් මොහොතක පාරිජාතාවගේ නෙත් පිය හැකිලින. හිරු ඇය ඉවත දැම්මේය. ඇය සියදිවි නසා ගත්තා ය. ඇයගේ සොහොනෙන් සේපාලිකා ගස මතුවිය. හිරු ඇය රැයෙහි හමුවීමට වරම් ලබා ගත්තේය. හිරු රැයෙහි සිපගත් සේපාලිකා ඉමහත් සුවඳ විහිදුවමින් උදයේ පොළවට පතිත වෙයි.  
 
සිනමා කණඩායමේ වූ හර්බි රුකමණී ට පෙම් බැඳි කෙනෙකි. ඔහු සේපාලිකා රුක යට ඇති උයන් අසුනෙහි හමුවන බවට රුක්මණිය ගිවිස්වා ගත්තේය. ඔහු සපථ කළ වේලාවට එහි ගිය නමුත් රුක්මණිය ට එහි පැමිණීමට නොහැකි විය. ඔහු සඳපහන් රැයෙහි බොහෝ වෙලාවක් පොරොත්තුවෙන් පසුව යන්නට ගියේය. පසු වී එහි පැමිණි රුක්මණියට හමු වූයේ උයන් අසුන මත සේපාලිකා මලින් තනා තිබූ වැකියකි.
 
'කෝ මාගේ සේපාලිකා?'

එස් එස් වෙදා ගේ සංගීතයට රුක්මණී හා වේදා ගයන මේ ගීයේ පදමාලාව හර්බට් එම් සෙනෙවිරත්න විසින් රචනා කරන ලද්දකි.

මින් වසර හතරකට පෙර සිටවූ සේපාලිකා ගසේ දැන් මල් පිපෙයි. රුක්මණියද ක්‍රිෂ්ණාද, රුක්මණිය ද හර්බි ද එහි පැමිණ අල්ලාප සල්ලාපයෙන් පසුවනු ඇත.


හෙට උදෑසන ගස වටා දැවටුනු ගැඹුරු සේපාලිකා සුවඳෙහි ඒ පෙම්කතා මුසුව ඇතියැයි හඟිමි.

'කෝ මාගේ සේපාලිකා?'



ස්තුතිය: මෙහි ගීතය හා බැඳුනු පෙම්කතාව කියාදුන් බර්ටි මාමා ට.


Monday 14 October 2013

මම අජන්තාට බය ඇත්තෙමි.

artiest1.jpg (15800 bytes)

වෙන ගී පද රචකයෙකු ගැන යමක් ලිවීමට මැලි නොවෙන මම අජන්තා ගැන මෙතෙක් ලියා ඇත්තේ එක පේලියක් පමණකි. ඒ මෑතකදී ලියූ 'අජන්තා, දන්නා මැටි වලින් නොදන්නා රූප මවන කෙනෙක්' යන පේලිය පමණකි. 


මම අජන්තාට බයද? මම මගෙන්ම අසමි. අජන්තාට බය වීමට හේතු සොයමි. අජන්තා ට බයවීමට ඇති ආසන්නතම හේතුව ඔහුගේ පදමාලා වලින් වෑහෙන ප්‍රමෝදය යැයි මට සිතේ. ඒ සඳහා පදමාලා තුනක් ගෙනහැර පාමි.


1. පොකුරු පොකුරු මල් සැණකෙළි..

තරුණියකගේ හිතේ මෝදු වෙන ප්‍රේමණීය ප්‍රමෝදය මේතරම් ආවේගයකින්, ප්‍රචණ්ඩව ග්‍රහණය කරගත් වෙන ගීයක් අසා නැත්තෙමි. නුහුරු හැඟුම් ගැන සවිස්තර ව ස්පර්ශ කරන අජන්තා පුළුල් සංකේත ගොන්නකට ගින්නක් මෙන් ඒ හැඟීම් ලවා ගිනි තබවයි. මිටියාවත සුදු මීදුම්.. පාවි පාවි යන යුවතියක්.. ආදරයද මේ දැනෙන්නේ? ප්‍රශ්නය අජන්තා අතින් වචන කැන්වසයක චිත්‍රණය වෙන්නේ ස්ටිල් ලයිෆ් ලෙස නොවේ, ඉතා වේගයෙන් සංක්‍රාන්ති වෙන ඇනිමේට් කළ රූප සමූහයක් ලෙසිනි.

2. මංගල මල්දම..

සිංහල ගී සාහිත්‍යයේ පිරිමි දෙන්නෙක් කියන ශෘංගාරය උතුරන ලොකුම වහසි බස් [පොර ටෝක්] සමූහය වෙන මංගල මල්දම ගීය උහුලා ගන්න අමාරු සංකේත සමූහයකි. එකෙකුට එකෙක් පරාජය නොවෙන අන්දමට දෙදෙනා අතටම උපමා ප්‍රදානය කරන අජන්තා; කිඳුරු විමානේ කිඳුරු ලියන්, සුරංගනාවන්, වන දෙව් ලියන් කැඳවන්නේ අති ශූර ඉන්ද්‍රජාලිකයෙකු පරිද්දෙනි. සද්දන්ත ඇතුන්, රන්පාවඩ, කසී සලු, ගාන්ධාරයේ විලවුන් මැවීමට ඔහු කලබල නොවී සමත් වන්නේ ඒවායේ වගතුග දන්නා යාත්‍රිකයෙකු/සංචාරකයෙකු ලෙසිනි.

3. විල්ලුද පුංචි දෙපා.. 

ඔහු මේ ජනප්‍රිය ගීයට පණ දෙන්නේ කව් ලැකියට හා ලෙව් ලැකියට එකසේ පණ දෙමිනි. සදාචාර වහන්තරාවක රිංගා සාහිත්‍ය රස විඳීම නොකළ යුතු බව කියාදෙන අජන්තා පිරිමියාගේ අප්‍රකාශිත විඥානය එලියට ඇද දමන්නේ 'හිත වාවන්නේ නැතී.. දිවි නහ ගන්න හිතේ' යනුවෙන් ගුප්ත, ගූඪ පිරිමි සන්තානය එළිමහනට කැඳවමිනි.

අජන්තා ගේ පදමාලා ගැන ලීවීමට වචන ගොනුකළ යුත්තේ සීරුවෙනි. පසුගිය ජාත්‍යන්තර ගැහැණු දරුවාගේ දිනයේදී ගෝතමී විද්‍යාලයයේ කෙල්ලන් රංචුවක් බෝධියේ විහාරයේ ගීය ගයනවා අසා සිටි මට සුනිල් සරත් පෙරේරා ඒ ගීය ගැන සිය දියණියන් හා කියූ[වාලු] කියන කතාවක් සිහිවිය. 'අජන්තා ඕක ලිව්වට පස්සෙ ආයේ ඒ ගැන ලියන්න දෙයක් නෑ' ..

ගිය සිකුරාදා සිට ඔලුවේ කැරකුණු හිතිවිලි එවැනිය.. ගැලවීමට ඇති එකම මග ඒවා එළියට දැමීමය.. 

මේ ලියා ඇත්තේ එක මුහුණතක් ගැන පමණි. දියමන්තියකට බොහෝ මුහුණත් ඇත..